Historie

In den beginne draagt de vereniging de naam Wielerclub Neer, is gevestigd te Neer en aldaar opgericht op 5 juli 1957. Aldus artikel 1. Totaal 12 artikelen telde het statuut en dat alles ging op een driekwart A-4 tje. Meer hoefde dat ook niet te zijn. Veel belangrijker immers was het om de doelstelling van de club in de praktijk te brengen. Namelijk, het organiseren van of deelnemen aan wielerwedstrijden.

We spreken over de vijftiger jaren met de wederopbouw in volle gang. Nieuw elan, vertrouwen in de toekomst, volop initiatieven. De successen van de Nederlandse ploegen in de Tour de France werkten aanstekelijk. Siebengewald had al een wielerclub, aangesloten bij de KNWU.

Neer als tweede Noord-Limburgse club koos voor de alternatieve R.K. (wat anders) Nederlandse Wielren Bond. Van meet af aan was Baarlo sterk vertegenwoordigd in de vereniging. Mannen van het eerste uur waren bijvoorbeeld Daan van Dijk (al vijftig jaar lid en nog steeds actief) en Ton Rooijakkers. De succesvolle club had een grote aantrekkingskracht en tal van Baarlose jongeren vonden hun weg naar de wielersport. De fietsen waren nog niet zo gesofisticeerd als nu. Een krom stuur en een smal zadel was al heel wat. Maar in het zwarte tenue met de letters “Neer”op de borst voelde iedereen zich meteen coureur. Baarlo werd een echt wielernest. Opmerkelijk was dat uit veel families een ruime inbreng van renners kwam. Twee, drie of zelfs vier mannen van onder hetzelfde dak was geen uitzondering. Nou was het wel zo dat in die dagen er per gezin heel wat jongvolk rondliep. Maar toch. Om er maar eens enkele te noemen: de “gebruurs” van Dijk, Smits, Bouten en Kuhlmann. Ze stonden elke week broederlijk naast elkaar aan het vertrek.

Met de fiets rugzak om naar de koers. Om daarna al of niet beladen met prijzen en premies huiswaarts te keren. Veelal nog in natura: asbakken, schemerlampen, peperkoeken, slagroomtaarten, kloostertafels, flessen shampoo. Noem maar op. De leidersprijs in de ronde van Nederweert was zelfs een (levende) big. Theike Nijssen won in de Roermondse ronde van de Kemp als premie een jonge herdershond. Het beestje werd in de rugzak gezet, kopje erboven uit en vond zo een nieuw tehuis in Baarlo.

In 1963 organiseerde wielerclub Neer nog een grote ronde in eigen dorp. Met ruim 200 deelnemers en na afloop “dansen in zaal De Lindeboom”. Voor de wedstrijden in Brabant vertrok een volle touringcar met renners en supporters. Voor drie kwartjes kon je mee. De fietsen in een aanhangwagen, op naar Valkenswaard of Zeelst. Zo kwam je nog eens ergens. De romantiek en het avontuur dropen er vanaf in die dagen.

Maar van lieverlee stierf de inbreng van de Neerse renners uit en bleven zowat alleen de “Baolderse”over. Tijd om het geweer van schouder te veranderen. De statutaire naam werd op 2 maart 1969 gewijzigd in “Olympia” en Baarlo werd de statutaire zetel. Wat natuurlijk ook recht deed aan de resultaten van de Baarlose coureurs als Ton Rooijakkers, Daan van Dijk en Lau Bouten, als winnaars van prestigieuze wedstrijden. Of Henk Smits, die later uitgroeide tot een landelijke topamateur; prof kon worden maar uiteindelijk zijn maatschappelijke carriere liet prevaleren.

Door de jaren heen bleef Olympia een van de toonaangevende verenigingen binnen de Nederlandse Wielren Bond. Zowel qua inbreng van renners als qua organisatie. Het criterium in het dorp rondom “het Kempke” was fameus. Sef Vergoossen, een tijdlang  trainer van PSV, won er nog eens voor Henk Smits. Maar ook in het veld was er steeds acte de presence. In het verleden bijvoorbeeld met de gebroeders Lamber en heden ten dage Leon Crienen, Sjef Klerken en Daan Bongers.

Op de baan van sportpark de Berckt werd zeker 25 jaar lang op dinsdagavond en donderdagavond gekoerst onder Olympia’s vlag. Daar werden ook de regionale wintertrainingen onder leiding van Bart Hanssen gehouden. Het criterium moest wijken, maar de club verzette de bakens naar de tijdgeest en organiseerde onder grote bijval daarvoor in de plaats een streetrace voor mountainbikers. T.W.C. Olympia is, na 50 jaar, nog springlevend met een actief ledenbestand en de jaarlijkse organisatie van twee crossen een wegrace en een Toertocht. Op de Berckt werden jaarlijks  50 trainingen verreden voor recreanten, wegrenners, MTB- en veldrijders. Ze hebben daar meer dan een miljoen trainingskilometers afgelegd.

Per medio 2014 is TWC Olympia uitgeweken naar een nieuw onderkomen op de Wieleromgeving Herungerberg te Venlo. Door de sluiting van Sportpark de Berckt voor de Wielersport heeft Olympia gekozen voor de lange termijn toekomst. Veilig trainen op een prachtig afgesloten wielercomplex is cruciaal voor het voortbestaan van de club.

Een 750m wielerbaan, een  200m en 400m wieler- en skeelerbaan evenals een  Mountainbike/Veldrit parcours  van max 2,8 km geeft de komende decennia veilige trainingsgelegenheid voor de Noordlimburgse wielersporters.